Znamiona to wrodzone nieprawidłowości rozwojowe tych struktur skóry, które powstają w okresie płodowym. Mimo że są to nieprawidłowości wrodzone – ujawniają się niekiedy dopiero w późniejszym okresie życia.
Wśród znamion możemy rozróżnić: naskórkowe, barwnikowe, naczyniowe, wychodzące z gruczołów łojowych oraz potowych.
Znamiona naskórkowe są najczęściej barwy skóry lub brunatne, płaskie lub uszypułowane. Umiejscowione są na twarzy, grzbietach rąk, tułowiu. Bywają bardzo ciemne (co łączy się z nagromadzeniem barwnika melaniny). Utrzymują się trwale; same nie znikają. Znamiona barwnikowe są to plamy barwnikowe różnego kształtu i wielkości, owłosione lub o gładkiej powierzchni. Powiększają się z wiekiem. Stanowią jedynie defekt kosmetyczny. Znamiona wychodzące z gruczołów łojowych to żółtoróżowe guzki umiejscowione na twarzy w okolicach łojotokowych (broda, nos, policzki). Znamiona wychodzące z gruczołów potowych są to drobne wykwity grudkowe o barwie skóry lub lekko brunatne. Występują w okolicy powiek, na szyi, klatce piersiowej. Znamiona naczyniowe są to naczyniaki płaskie (powstające w wyniku rozszerzenia naczyń krwionośnych, rozrostu naczyń włosowatych, tętniczych lub żylnych; „nie wystają” ponad poziom skóry), występujące zwykle na twarzy lub karku. Naczyniaki jamiste umiejscowione na skórze twarzy lub głowy mają charakter sinoczerwonych guzków (wystających ponad poziom skóry). Naczyniaki gwiaździste to drobne czerwone guzki z promieniście rozchodzącymi się naczyniami włosowatymi.
Leczenie znamion.Nie szpecące znamiona płaskie i barwnikowe nie wymagają leczenia. Niektóre znamiona łojotokowe kwalifikują się do usunięcia chirurgicznego. Jeśli naczyniaki płaskie lub jamiste umiejscowione na twarzy albo karku nie ustępują samoistnie, mogą zostać usunięte przez zamrażanie płynnym azotem lub laseroterapią. Naczyniaki gwiaździste leczy się podobnie lub stosuje elektrokoagulację.
Blizny czyli keloidy.
Keloidy powstają najczęściej w miejscu blizn chirurgicznych i poparzeniowych oraz w miejscu szczepień profilaktycznych (na skutek drobnego uszkodzenia skóry). Keloidy mogą też być pozostałością stanów zapalnych, np. wykwitów trądzikowych. Leczenie keloidów Leczenie polega na zastosowaniu opatrunków z maści o nazwie Contratubex. Stosuje się je aż do całkowitego wchłonięcia się zmian i ich ustąpienia.