Należy pamiętać, że moczenie nocne jest objawem niekontrolowanego oddawania moczu. Nie wolno za to karać dziecka. Na to schorzenie cierpi wiele milionów dzieci; większość z nich to chłopcy.
Nie martw się niepotrzebnie, jeżeli twoje dziecko siusia do łóżka, a nie ukończyło jeszcze 6 lat. W tym wieku dziecko nie kontroluje całkowicie prawidłowego opróżniania pęcherza moczowego w nocy. Z biegiem czasu nauczy się tego: większość dzieci przestaje mieć z tym problem w wieku 7 lat.
Przyczyny moczenia nocnego nie są całkowicie jasne, jednak w większości przypadków uważa się, iż wiąże się ono z niepełnym opróżnianiem pęcherza moczowego. Niektórzy twierdzą, że jest to objaw psychogennych zaburzeń w zachowaniu, inni, że istotną rolę odgrywają czynniki fizjologiczne. Tylko 2% przypadków dotyczy zaburzeń neurologicznych (często spowodowanych wadami wrodzonymi rdzenia kręgowego) lub chorób, takich jak cukrzyca lub zapalenie pęcherza moczowego.
Wśród przyczyn wywołujących moczenie nocne należy brać poci uwagę możliwość nieprawidłowego opróżniania pęcherza moczowego z powodu zaburzeń w obrębie mięśni i stawów miednicy malej, a szczególnie zmniejszoną aktywność zwieracza pęcherza kontrolującego oddawanie moczu.
Moczenie nocne może wywołać także nowa, stresogenna sytuacja. Jeżeli dziecko przystosuje się do tej sytuacji, problem znika. W przeciwnym razie dziecko należy leczyć. W domu powinna panować atmosfera życzliwości, aby dziecko mogło bez lęku rozmawiać o swoich kłopotach.
Aby postawić diagnozę, pediatra z pewnością zleci badania krwi i moczu. Jeżeli okaże się, że dziecko choruje na cukrzycę lub zakażenie pęcherza moczowego, lekarz najpierw wdroży odpowiednią kurację przeciwcukrzycową lub przeciwzapalną. Jednocześnie jednak zbada dziecko pod kątem zmian neurologicznych.
Istnieją trzy możliwości leczenia moczenia nocnego u dziecka: czekać na samoistne ustąpienie moczenia, budzić dziecko, stosować leki.
Cierpliwość to najlepszy sposób. Dziecko współpracuje wówczas z rodzicami. Jedną z form motywacyjnych jest codzienne zaznaczanie w kalendarzu nocy suchej.
Budzenie dziecka to również skuteczna metoda. Dziecko zaczyna kontrolować stan swojego pęcherza i uczy się budzić przed zrobieniem siusiu do łóżka. Można też sporządzić wykres i zaznaczać na nim gwiazdkami, kiedy dziecko nie moczyło się w nocy. Można również stosować alarm nocny -mały elektroniczny czujnik, umieszczony w majtkach dziecka, włącza się, dzwoni i budzi malca, kiedy pojawią się pierwsze krople moczu.
Stosowanie leków jest metodą mniej skuteczną, ponieważ często odstawienie leku powoduje nawrót choroby. Istnieją leki o działaniu krótkotrwałym; na przykład, jeżeli twoje dziecko śpi u kolegi, można podać mu jednorazowo desmopresynę, lek hamujący diurezę. Stosowanie leków antydepresyjnych, np. imipraminy, jest niewskazane ze względu na objawy uboczne.