Kiła

Wyróżnia się trzy stadia:
♦    W pierwszym stadium, od 10 dni do 6 tygodni po zakażeniu, pojawiają się niebolesne owrzodzenia na narządach płciowych, odbycie lub na wargach. Mogą być także powiększone pachwinowe węzły chłonne.
♦    W drugim stadium, od 2 do 6 miesięcy, pojawia się na ciele czerwona wysypka. Mogą jej towarzyszyć objawy grypopodobne: ból głowy, gorączka, zmęczenie, brak apetytu, bóle kości i stawów, po czym objawy te znikają i choroba przechodzi w okres utajony, ale-bakterie w organizmie pozostają.
♦    W trzecim stadium, który może zacząć się po jednym roku do kilku dziesiątków lat później, zaatakowane są stawy (kiłowe zapalenie stawów). U około 10% pacjentów rozwija się kila układu krążenia, która powoduje zmiany chorobowe w sercu. Kiła układu nerwowego, która może spowodować porażenie, utratę wzroku, przedwczesną starość, niedołęstwo i utratę czucia w nogach, rozwija się u około 8% pacjentów.

Kiła (znana też pod nazwami lues lub syfilis) należy do najpoważniejszych chorób przenoszonych drogą płciową.
Kiłę wywołuje bakteria krętek blady (Treponema palliclum), który dostaje się do organizmu przez drobne skaleczenia oraz ubytki skóry lub błony śluzowej, przeważnie podczas stosunku płciowego. Choroba może być także przenoszona z matki na dziecko przed lub podczas porodu.
Lekarz rozpoznaje zakażenie kiłą na podstawie badań laboratoryjnych stwierdzających obecność we krwi przeciwciał przeciw krętkom.
Kiła wcześnie wykryta daje się wyleczyć antybiotykami. Jeżeli jednak choroba osiągnie stadium trzecie, może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia serca lub układu nerwowego. Jeśli chorujesz na kiłę, musisz wykonywać badanie krwi w regularnych odstępach czasu, co najmniej przez rok po zakończeniu leczenia.
Kiłę najczęściej leczy się penicyliną, która jest bardzo skuteczna w przypadku wczesnych stadiów choroby i dość skuteczna również w leczeniu stadiów późniejszych. W przypadkach uczulenia na penicylinę stosuje się tetracyklinę lub erytromycynę.