Brzoza jest bardzo pospolitym drzewem. Rośnie w lasach, parkach, często blisko ludzkich siedzib. Medycyna ludowa wykorzystuje ją bardzo szeroko do celów leczniczych. W zielarstwie cenione są pączki i młode liście, kora, sok brzozowy, a nawet huba. Liście zawierają wiele związków flawonoidowych, żywice, garbniki, olejek eteryczny, kwasy organiczne, witaminę C i wiele mikroelementów. W pączkach, natomiast, jest więcej olejku. Liście pobudzają wydalanie moczu (oczyszczają organizm), oraz osłaniają wątrobę. Pączki brzozowe działają przeciwzapalnie, zwiększają wydzielanie potu. Huba ma silne właściwości przeciwzapalne, wzmacnia odporność. Napar i sok z liści stosuje się w kamicy moczowej, przy zmniejszonym wydzielaniu moczu, w gośćcu przewlekłym, a także pomocniczo w schorzeniach skóry (trądzik młodzieńczy, łuszczyca).
Napar (łyżkę suszu zalać szklanką wrzątku, parzyć pod przykryciem 10 min., przecedzić) pić 2-3 razy dziennie pomiędzy posiłkami.
Sok (świeże młode liście przepuścić przez maszynkę do mięsa, wycisnąć sok, zmieszać go pół na pół ze spirytusem) pić po 30-40 kropli na kieliszek wody 2-3 razy dziennie, na pół godziny przed jedzeniem.
Napar z pączków (łyżkę suszonych pączków zalać szklanką wrzątku, zaparzać 15 min., przecedzić) pić w 2-3 porcjach w schorzeniach wątroby i woreczka żółciowego oraz jako środek wykrztuśmy.
Odwar z kory (łyżeczka sproszkowanej kory na szklankę wrzątku) jest ludowym lekiem na łuszczycę.